Co słychać?

Bukowa Góra to osobliwe miejsce.

Terytorialnie znajduje się w granicach Dąbrowy Górniczej, ale gdybyście się tam kiedyś znaleźli, to będziecie się mogli poczuć przez chwilę, jak w lesie rodem z najlepszych powieści fantasy.

Z „zewnątrz” nie wygląda imponująco. Ot. porośnięty drzewami pagórek, na który wiedzie tylko jedna polna dróżka. Wokół – zarośnięte dziko łąki… I słychać tylko ptaków trele…

Podejście jest dziecinnie proste, dlatego ani Ola, ani Paulinka nie miały z tym większych trudności. Nagrzane słońcem zbocze już po chwili zmienia się w zacieniony „teatr” światła i cieni, w którym pobłyskujące refleksy przeskakują po srebrzących się pniach buków. Stąd nazwa tego miejsca. Innych drzew nie ma tutaj wcale, lub jest bardzo, bardzo mało.

Nagrodą za wejście na „szczyt” jest wszechobecna cisza i niczym niezmącony spokój, który wyczuwa się stojąc na ściółce z zeschłych liści, pośród wielu tysięcy buków. Przy zejściu warto jeszcze zatrzymać się na chwilę, by zerknąć na panoramę okolicy. Od lewej widać zarysy Jaworzna, później Będzin z jego charakterystycznymi punktami, potem rozległy akwen jeziora Pogoria, aż w końcu Karsów i Wojkowice Kościelne. Widok po prawej kończy się pobliskimi zabudowaniami.

Jak się tam dostać? Jadąc drogą nr 1 z Dąbrowy Górniczej w kierunku Siewierza, należy na skrzyżowaniu „Wojkowice Kościelne – Karsów” skręcić w prawo – w ulicę Karsowską (znak szczególny: na skrzyżowaniu tym stoi fotoradar). Następnie należy jechać tą drogą cały czas prosto, aż do ulicy Broniewskiego. Przed sobą na wprost zobaczycie Bukową Górę, a po lewej – parking (przy cmentarzu).

Czasami warto wyrwać się od komputera…

Autor Dariusz Rekosz